BEDEVAARTSOORD KEVELAER

‘Bouw mij op deze plaats een kapelletje’ 

Zo luidde, meer dan driehonderd jaar geleden, rond Kerstmis 1641, de geheimzinnige opdracht aan de vrome marskramer Hendrick Busman. Op zijn tocht van Weeze naar Geldern, bij een zogenaamd hagelkruis op de heide van Kevelaer (daar waar nu de Genadekapel staat) bleef hij gewoonlijk enkele ogenblikken bidden. Hier hoorde hij op drie verschillende dagen deze geheimzinnige stem. Met toestemming en met de hulp van de toenmalige pastoor van Kevelaer, Johannes Schink, begon hij al spoedig aan de bouw van een kapelletje. 

Hendrick Busman verklaarde in het proces op de Synode van Venlo (Synode is een kerkelijke vergadering, waarbinnen geloofszaken centraal staan) op 13 februari 1647, dat hij Maria meerdere malen tot hem had horen spreken, dat hij in Kevelaer een kapelletje moest bouwen. In die tijd hoorde Kevelaer nog bij het Bisdom Roermond. Het betreft hier een afbeelding van O.L. Vrouw van Luxemburg, zoals zij daar vooral tijdens de pestepidemie van 1623 spontaan werd vereerd als de ‘Troosteres van de Bedroefden’. Het verhaal van de nachtelijke verschijning wordt bevestigd door de verklaring van een wachter, die op zijn nachtelijke ronde een eigenaardig licht gezien had in het huis van de Busmans. 1 juni 1642 kon de pastoor van Kevelaer het genadebeeld in het door Hendrick Busman gebouwde kapelletje plaatsen. Vanaf de eerste dag kwamen er pelgrims en gebeurden nauwkeurig beschreven wonderen.  

Het genadebeeld is een eenvoudige koperdruk ter grootte van 7,5 x 11 cm. De afdruk is intussen erg vervaagd. De tekst op dit prentje luidt: ‘Getrouwe afbeelding van de Moeder van Jezus, de Troosteres van de bedroefden, in de omgeving van Luxemburg, beroemd door wonderen en vereerd door vele mensen. Anno 1640.’ 
De toeloop van pelgrims nam een steeds grotere omvang aan ondanks de 30-jarige oorlog. (1618-1648) Reeds in 1643 werd met de bouw van een bedevaartkerk begonnen, de tegenwoordige Kaarsenkapel. De eerste steen werd gelegd op 28 oktober 1643. Een gedenksteen boven het wijwatervat in het portaal herinnert aan de voltooiing van dit heiligdom in november 1645.  
 
In de kaarsenkapel zijn grote kaarsen te zien, die door de verschillende groepen pelgrims als ex voto’s (beloftegeschenken) geofferd werden. De schilden vertellen u dat vele bedevaarten kunnen bogen op een lange traditie. Het afgelopen jaar werd er een schildje van de Zwolse bedevaarten en (omstreken) naar Kevelaer in de Kaarsenkapel geplaatst. We gaan al naar dit genadeoord vanaf 1780.  

In 1654 werd het eenvoudige kapelletje van Hendrick Busman vervangen door de tegenwoordige zeshoekige kapel, de zogenaamde Genadekapel. Aan de noordzijde ervan bevindt zich een opening in de muur, waardoor het beeld tijdens de bedevaarttijd vanaf de straat zichtbaar is. Een lamp links van het altaar bevat in een door drie duiven gedragen schaal het vredeslicht, dat in 1949 van Lourdes via Altötting naar Kevelaer gebracht werd. De drie duiven zijn elk een zinnebeeld van de drie genadeoorden Lourdes, Altötting en Kevelaer. Een slang loert naar het licht. Deze voorstelling vermaant ons, om een blijvende vrede te bidden tot Haar, die de kop van de slang verplettert. 

De Mariabasiliek werd gebouwd in de jaren 1858-1864. De plechtige inwijding vond plaats 3 juli 1864. De 91 meter hoge toren werd pas in 1884 afgebouwd. De lengte van de basiliek bedraagt 70 meter bij een breedte van 28 meter. De kruisbeuk is 36 meter lang en 14 meter breed. De hoogte bedraagt 22 meter. 

De Biechtkapel, evenals de basiliek naar een ontwerp van de Keulse dom architect Ignaz Statz, werd gebouwd in 1857-1858. In 1890 werd deze uitgebouwd tot een driebeukige biechtkapel. Schilderingen van Stummel en zijn leerlingen versierden dit heiligdom. Deze in 1934 voltooide kunstwerken werden door oorlogshandelingen volkomen vernield. 

Het Priesterhuis tegenover de genadekapel werd in 1647 door de Oratorianen gebouwd en in latere jaren steeds uitgebreid. Boven de ingang van dit priesterhuis staat te lezen: Çhristo peregrinanti in terris’; vertaald: ‘Voor de op aarde pelgrimerende Christus’. Het huis staat voor alle pelgrimpriesters open. Hier wonen ook de zielzorgers van de heilige Mariaparochie. Tevens biedt dit huis onderdak aan de priesters die in de pelgrimstijd komen helpen. Van oktober tot juni worden in dit huis retraites gegeven aan priesters en leken. 

Met de aanleg van een Kruisweg aan de rand van de stad werd begonnen in 1889. De bouw van de kruiswegkapelletjes werd voltooid in 1892. In 1934 werd een begin gemaakt met een groots opgezette hernieuwing. In het Mariapark kreeg het oorlogsgedenkteken, de zogenaamde Schutzmantel-Madonna een passende plaats. 

Evenals in het verleden is ook vandaag nog dit eenvoudige heiligdom van de Troosteres van de bedroefden te Kevelaer het reisdoel van talrijke pelgrims. Zij komen van heinde en ver uit binnen- en buitenland. Zij zoeken troost in hun zorgen en noden op de lange pelgrimstocht van hun aardse leven. Zij zullen deze troost vinden bij Haar, die ons door de Heer zelf tot moeder is gegeven. 

Maria, spreid uw mantel wijd 
ons tot een schild en zekerheid. 
Laat ons daaronder veilig staan 
tot onze vijand is gegaan. 
Patrones vol van goedheid, 
bescherm ons nu en voor altijd.